Μετάφραση του άρθρου Robert C. Mellon (2015): Dissemination and its deprivation: extending the behavioral enlightenment, European Journal of Behavior Analysis, DOI:10.1080/15021149.2015.1085219
από την Μαρία Κοκκίνου
Διάδοση και η αποστέρησή της: επεκτείνοντας τη συμπεριφοριστική διαφώτιση.
Περίληψη.
Με την εμφάνιση του θεμελιώδους συμπεριφορισμού, η ωφέλιμη και πρακτική αμφισβήτηση των ερμηνειών, που βασίζονται στην παράδοση και την πίστη από τις μεθόδους των φυσικών επιστημών, επεκτάθηκε και στην κατανόηση της ίδιας της λογικής και η πατροπαράδοτη άποψη ότι η σκέψη και οι συναφείς δράσεις είναι δημιουργήματα ενός αυτόνομου αιτιατού παράγοντα θεωρήθηκε τόσο αβάσιμη και ανίσχυρη όσο και οι θεϊστικές αιτιολογήσεις σχετικά με την προέλευση των άλλων φυσικών φαινομένων. Αυτή η αιτιολόγηση της λογικής σαν μια διεργασία μακρόχρονης αλληλεπίδρασης ανάμεσα στον οργανισμό και τα γεγονότα που προηγούνται ή έπονται των δράσεών του (πολλές φορές μη ορατών από τους άλλους) μπορεί να προσφέρει σημαντικά σε κάθε ανθρώπινο όν ανεξαιρέτως αλλά ωστόσο ο αριθμός των ατόμων των οποίων η συμπεριφορά επηρεάζεται ωφέλιμα από αυτή την προσέγγιση είναι προς το παρόν υπερβολικά μικρός.
Επιπλέον, τα άτομα τα οποία είναι λιγότερο πιθανόν να δεχτούν αποτελεσματική έκθεση σε μια ερμηνεία της φυσικής επιστήμης για τέτοια «γνωστικά» φαινόμενα είναι αναμφισβήτητα αυτά που τη χρειάζονται περισσότερο· αυτά που είναι ταλαιπωρημένα και περιορισμένα από το δικό τους προβληματικό μοτίβο σκέψης και αντίληψης. Η παροχή μιας ωφέλιμης αιτιολόγησης της «ψυχοπαθολογίας» και της σχέσης της με τον αποτρεπτικό έλεγχο θα μπορούσε σε μεγάλο βαθμό να προωθήσει τη διάδοση της συμπεριφοριστικής θέσης γενικά, αφού τέτοια φαινόμενα είναι δελεαστικά αινιγματικά, παγκόσμια , προβληματικά και λιγότερο πιθανό από άλλους τύπους συμπεριφοράς να αποδοθούν σε έναν αυτόνομο παράγοντα – αποτελώντας την απαρχή η οποία θα μπορούσε να σημάνει την έναρξη της επιστημονικά εξονυχιστικής εξέτασης της ισορροπίας του ατομικού ερμηνευτικού ρεπερτορίου.
